Atrakcje turystyczne w parku i najbliższej okolicy
Dwór w Kurowie. Nazwę Kurowo kroniki odnotowały po raz pierwszy w 1425 roku. Pod koniec XIX w. zbudowano dwór, w którym obecnie mieści się siedziba Parku. Po II wojnie światowej majątek funkcjonował jako PGR. W 1988 roku dworek stał się siedzibą Narwiańskiego Parku Krajobrazowego, a następnie Narwiańskiego Parku Narodowego. Udostępnione dla zwiedzających są: Baszta widokowa. Jest najwyżej wyniesionym punktem widokowy na terenie Parku. Wejść na nią można tylko w godzinach pracy biura, przez drzwi znajdujące się z tyłu budynku. W Kurowie są też dwie ścieżki przyrodnicze: Park przydworski i Kładka wśród bagien.
Grobla zerwanego mostu
Jadąc z Kurowa w kierunku Pajewa po przejechaniu ok. 1 km należy skręcić w prawo na tzw. wierzbówkę (drogę, przy której rosną pogłowione wierzby). Jeśli poruszamy się samochodem, najlepiej zaparkować przed lasem (dalej droga idzie po grobli i może być ciężko wykręcić). Na groblę nożna się dostać także od strony Kruszewa.
W czasie spaceru można podziwiać bogactwo olsów. Są to lasy bagienne z dominującą olszą czarną.
Grobla zerwanego mostu owiana jest legendą. Most zaczęto budować w 1903 roku, ale nie łatwo było go ukończyć, aż pojawił się człowiek, który obiecał szybko się z tym rozprawić. Postawił jeden warunek – osoba, która pierwsza przejdzie mostem odda mu swoją duszę. Chętnych do przejścia nie było, więc zastosowano pewien fortel. Jako pierwszego mostem puszczono ślepego konia. Za to oszustwo „budowniczy” rzucił na miejsce klątwę.
Tyle legenda. Fakty mówią tak: w 1904 wybudowano drewniany most. Został on zniszczony w 1915 roku podczas przesuwającego się frontu niemiecko-rosyjskiego. Most odbudowano dopiero w 1928 roku, ale w 1939 roku ponownie uległ zniszczeniu. W międzyczasie powstała legenda, że zawsze po 11 latach od budowy mostu wybucha wojna. Dlatego też do tej pory nie odbudowano żadnej formy przeprawy. Obecnie jest to jedno z ciekawszych miejsc
widokowych na terenie Narwiańskiego Parku Narodowego z panoramą Kurowa i reduty „Koziołek”.
Reduta Koziołek – z przyczółka Zerwanego Mostu od strony Kurowa po lewej stronie widać dużą kępę drzew. W tym miejscu znajduje się reduta „Koziołek”. Przypuszczalnie jej powstanie wiąże się z czasem wojen między lokalnymi rodami. Reduta mogła pomieścić 100 koni wraz z jeźdźcami, czyli całą chorągiew. Kiedy jest wysoki poziom wody do Reduty najlepiej dotrzeć dopływając kanałem z głównego koryta Narwi. W czasie suszy kanał doprowadzający wysycha, wtedy łatwiej dotrzeć od przyczółka zerwanego mostu od strony Kurowa.
Kruszewo jest znane w okolicy przede wszystkim ze znakomitych ogórków kiszonych. Drewniane beczki z ogórkami przechowywano w wodach Narwi. Obecnie ogórki kisi się w beczkach plastikowych i magazynuje się w specjalnie zbudowanych przechowalniach. We wrześniu 2005 r. Kruszewski Ogórek Herbowy został wpisany na listę produktów tradycyjnych.
Waniewo. Znajduje się tu wejście na kładkę Waniewo – Śliwno. Pierwsza wzmianka o Waniewie pochodzi z 1447 roku. Już wtedy pełniło ono ważną rolę jako punkt przeprawy przez Narew. Przeprawa była broniona przez zamek położony na kępie, mniej więcej w połowie doliny. W 1510 roku ówczesny właściciel Mikołaj Radziwiłł otrzymał przywilej pobierania myta na nowo wybudowanym moście. Równolegle do mostu przebiegał kanał, który miał ułatwiać przeprawę na wypadek zniesienia mostu przez wysoką wodę. Dzisiaj w Waniewie można zobaczyć kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Nad miejscowością góruje kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Parafia powstała w 1511 roku. Obecny kościół to odbudowana w 1944 roku wersja pierwszej świątyni.
Suraż Obecnie jest to najmniejsze miasto w Polsce, ale w przeszłości stanowiło ośrodek o znaczeniu ponadlokalnym. W 1445 r. nadano mu prawa miejskie. W tym czasie w Surażu znajdował się zamek, a wokół niego podgrodzie składające się z dwóch dzielnic: lackiej (mazowieckiej) na zachodzi oraz ruskiej połoóznej na wschodnim brzegu rzeki. Po pokoju w Tylży przez miasto przebiegała granica państwa. Centrum zostało po stronie rosyjskiej, a przedmieścia: Daniłowo, Łapy w granicach Księstwa Warszawskiego, a po 1815 r. Królestwa Polskiego. Miasto znalazło się na peryferiach. Marginalizację miasta przyspieszyła też rezygnacja z budowy linii kolejowej Warszawa – Petersburg, miała ona przebiegać z dala od zagród szlacheckich. Linię poprowadzono więc przez Łapy.
Liczne znaleziska archeologiczne, świadczące o bogatej historii obszaru obejrzeć można w Muzeum Archeologiczno-Etnograficznym. Ciekawy jest kościół pw. Bożego Ciała z barokowym wnętrzem z XVII w. Oryginalny i niezmieniony od XV w. jest też układ urbanistyczny.
Tykocin Prawa miejskie Tykocin otrzymał w 1425 r. Rozwój miasta nastąpiła za czasów Zygmunta Augusta, który wzniósł nad rzeką obronny zamek. Właściciel Tykocina Olgierd Gasztołd w XVI w. osadził w mieście Żydów, tworząc pierwszą na Podlasiu kolonię żydowską. Otrzymali oni liczne przywileje i doprowadzili do rozkwitu osady.
Rosnące znaczenie Białegostoku przyczyniło się do powolnego upadku Tykocina. Wyniszczająca była też okupacja niemiecka w czasie II wojny światowej. W 1941 r. Niemcy zgromadzili wszystkich tykocińskich Żydów na rynku, a następnie rozstrzelali w czasie dwudniowych egzekucji. Zakończyło to 400 letnią historię jednej z najznakomitszych gmin żydowskich.
Do dziś Tykocin ze względu na liczne zabytki m.in. rynek, kościół św Trójcy, alumnat nazywany jest „perłą architektury baroku”. Tykocin znany jest też z barokowej synagogi oraz Domu Talmudycznego.
Choroszcz Niegdyś na miejscu obecnego miasta znajdował się najprawdopodobniej święty gaj w gęstej „roszczy” (puszczy). Pod Konic XVI w. sprowadzono tu dominikanów, którzy otworzyli szkołę. Na przełomie XVII i XVIII w. miasto zaczęło tracić znaczenie na rzecz Białegostoku. W tym czasie przeszło na własność Branickich, którzy postawili tu swoją letnią rezydencję. Dominikanom ufundowali kościół i klasztor, kościołowi prawosławnemu nadali ziemię i wybudowali cerkiew.
Po trzecim rozbiorze miasto przeszło we władanie Rosjan. Choroszcz stała się wówczas ważnym ośrodkiem produkcji sukna. Obie wojny bardzo zniszczyły miasto. Choroszcz, podobnie jak Tykocin słynie z zabytków epoki baroku takich jak letnia rezydencja Branickich i otaczający ją park pałacowy. Obecnie w pałacu mieści się ekspozycja XVIII-wiecznych reprezentacyjnych wnętrz pałacowych. Późnobarokowy jest kościół pw. Św. Jana Chrzciciela i św. Szczepana Męczennika oraz klasztor dominikanów.