Narwiański Park Narodowy został powołany na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lipca 1996 roku. Położony jest w północno-wschodniej Polsce, województwie podlaskim, 30 km na zachód od Białegostoku. Jego granice przecinają obszar dwóch powiatów (białostockiego i wysokomazowieckiego) oraz siedmiu gmin (Choroszcz, Tykocin, Turośń Kościelna, Suraż, Łapy, Kobylin Borzymy, Sokoły). Park obejmuje obszar doliny Narwi pomiędzy Surażem, a Rzędzianami. W geograficznym ujęciu NPN położony jest w mezoregionie Dolina Górnej Narwi, należącym do Niziny
Północnopodlaskiej.
Granice poprowadzono tak, by obejmowały tylko dolinę rzeki. Dlatego 98%
powierzchni Parku to grunty silnie uwilgotnione, stale lub okresowo podtapiane.
Zdecydowana większość, około 5500 ha, to nieużytki. Pozostałe grunty to wody, łąki i pastwiska. Powierzchnia Parku zajmuje 7 350 ha*, a jego otulina 15 408 ha*
(*zgodnie z najnowszymi pomiarami powierzchnia Parku wynosi 6 805,02 ha, a powierzchnia otuliny 17 201,6 ha).
Park położony jest w większości na gruntach prywatnych. Sporny problem stanowi duże rozdrobnienie własności – jest tu około 12 000 działek, z czego zaledwie 38 % to własność Skarbu Państwa.
Narwiański Park Narodowy 29.10.2002 roku został wpisany na listę konwencji RAMSAR o obszarach wodno-błotnych
W 2004 roku Narwiański Park Narodowy został włączony do sieci Natura 2000:
- Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków PLB 200001 Bagienna Dolina Narwi
- Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk PLH 200002 Narwiańskie Bagna